روز مباهله، روزی است که پیامبر مکرم اسلام، عزیزترین عناصر انسانی خود را به صحنه میآورد. نکته‌ی مهم در باب مباهله این است ... :: صلی الله علیک یا امام حسن مجتبی علیه السلام

روز مباهله، روزی است که پیامبر مکرم اسلام، عزیزترین عناصر انسانی خود را به صحنه میآورد. نکته‌ی مهم در باب مباهله این است ...

پنجشنبه, ۲۲ تیر ۱۴۰۲، ۰۹:۴۶ ق.ظ

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

اَلسَّلامُ عَلَیکمْ یا اَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّة

الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم

وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ‌ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ‌ أَنَّ الْأَرْ‌ضَ یَرِ‌ثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ

و در حقیقت، در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد.

سوره مبارکه انبیاء آیه ۱۰۵

منبع (ادامه ...)

السَّلَامُ عَلَیکَ اَیُّهَا العَلَمُ المَنصُوبُ وَ العِلمُ الْمَصْبُوبُ وَ الغَوثُ وَ الرَّحمَةُ الوَاسِعَةُ وَعداً غَیرَ مَکذُوبٍ السَّلَامُ عَلَیکَ حِینَ تَقُومُ السَّلَامُ عَلَیکَ حِینَ تَقعُدُ السَّلَامُ عَلَیکَ حِینَ تَقرَأُ وَ تُبَیِّنُ السَّلَامُ عَلَیکَ حِینَ تُصَلِّی وَ تَقنُتُ السَّلَامُ عَلَیکَ حِینَ تَرکَعُ وَ تَسجُدُ السَّلَامُ عَلَیکَ حِینَ تُهَلِّلُ وَ تُکَبِّرُ السَّلَامُ عَلَیکَ حِینَ تَحمَدُ وَ تَستَغفِرُ.

بسم الله الرحمن الرحیم

تفسیر سوره مبارکه انعام آیه ۹۴

و لقد جئتمونا فرادى کما خلقناکم اءول مرة و ترکتم ما خولناکم وراء ظهورکم و ما نرى معکم شفعاءکم الذین زعمتم اءنهم فیکم شرکا لقد تقطع بینکم و ضل عنکم ما کنتم تزعمون(۹۴)

ترجمه :
۹۴- همه شما به صورت تنها به سوى ما بازگشت نمودید همانگونه که روز اول شما را آفریدیم ، و آنچه را به شما بخشیده بودیم پشت سرگذاردید، و شفیعانى را که شریک در شفاعت خود مى پنداشتید با شما نمى بینیم ، پیوندهاى شما بریده شد و تمام آنچه را تکیه گاه خود تصور میکردید از شما دور و گم شدند.
شان نزول :
در تفسیر مجمع البیان و تفسیر طبرى و تفسیر آلوسى چنین نقل شده که یکى از مشرکان به نام نضر بن حارث گفت : لات و عزى (دو بت بزرگ و معروف عرب ) در قیامت از من شفاعت خواهند کرد، آیه فوق نازل شد و به او و امثال او پاسـخ گفت .

تفسیر
گمشده ها
در آیه گذشته به قسمتى از حالات ظالمان در آستانه مرگ اشاره شد در این آیه گفتارى را که خداوند به هنگام مرگ یا به هنگام ورود در صحنه قیامت به آنها میگوید، منعکس شده است . در آغاز مى فرماید: امروز همه به صورت تنها، همانگونه که روز اول شما را
آفریدیم ، به سوى ما بازگشت نمودید (و لقد جئتمونا فرادى کما خلقناکم اول مرة ).
و اموالى که بشما بخشیده بودیم و تکیه گاه شما در زندگى بود، همه را پشت سر گذاردید و با دست خالى آمدید (و ترکتم ما خولناکم وراء ظهورکم ).
همچنین بتهائى که آنها را شفیع خود مى پنداشتید، و شریک در تعیین سرنوشت خود تصور میکردید هیچکدام را با شما نمى بینیم (و ما نرى معکم شفعائکم الذین زعمتم انهم فیکم شرکاء).
در حقیقت جمع شما به پراکندگى گرائید و تمام پیوندها از شما بریده شد (لقد تقطع بینکم ).
تمام پندارها و تکیه گاههائى که فکر میکردید نابود گشتند و گم شدند (و ضل عنکم ما کنتم تزعمون ).
مشرکان و بت پرستان عرب روى سه چیز تکیه داشتند: قبیله و عشیره اى که به آن وابسته بودند، و اموال و ثروتهائى که براى خود گرد آورده بودند، و بتهائى که آنها را شریک خدا در تعیین سرنوشت انسان و شفیع در پیشگاه او مى پنداشتند، در هر یک از سه جمله آیه ، به یکى از این سه موضوع اشاره شده که چگونه به هنگام مرگ ، همه آنها با انسان وداع میگویند، و او را تک و تنها به خود وا مى گذارند.
در اینجا باید به دو نکته توجه داشت :
۱ - از قرار گرفتن این آیه به دنبال آیه قبل که گفتگوى فرشتگان قبض
ارواح را به هنگام مرگ بیان میکرد و همچنین با توجه به جمله اموال خود را پشت سر گذاشتید چنین استفاده مى شود که این خطاب نیز به هنگام مرگ به آنها گفته میشود، ولى از طرف خداوند، اما از بعضى روایات استفاده مى شود که این خطاب به هنگام ورود در صحنه رستاخیز خواهد بود و البته در هدف اصلى آیه چندان تفاوتى نخواهد داشت .
۲- این آیه گرچه در باره مشرکان عرب نازل شده ولى مسلما اختصاص به آنها نخواهد داشت .
در آن روز بطور کلى تمام پیوندها و علائق مادى و همه معبودهاى خیالى و ساختگى و تمام تکیه گاههائى که انسان در این جهان براى خود ساخته و آنها را یار و یاور روز بدبختى خود مى پندارد، از او جدا میشوند، او میماند و اعمالش ، او میماند و خدایش ، و بقیه از میان خواهند رفت ، و به تعبیر قرآن گم مى شوند، یعنى آنچنان حقیر و پست و ناشناس خواهند بود که به چشم نمى آیند !

امام حسن علیه السّلام فرمودند:
«ذلِکَ التاسِعُ مِنْ وُلْدِ أَخى الحُسَیْنِ ابْنُ سَیِّدَةِ الإماءِ، یُطیلُ اللّه ُ عُمْرَهُ فى غَیْبَتِهِ، ثُمَّ یُظْهِرُهُ بِقُدْرَتِهِ فى صُورَةِ شابٍّ دُونَ أَرْبَعینَ سَنَةً، وَذلِکَ لِیَعْلَمَ أَنَّ اللّه َ عَلى کُلِّ شَىْ ءٍ قَدیرٍ.» ؛

«آن نهمین نفر، از فرزندان برادرم حسین فرزند اشرف کنیزان ـ نرجس ـ است، در دوران غیبتش خداوند طولانى مى کند عمرش را، سپس او را به قدرت خویش به صورت جوانى که کمتر از چهل سال دارد، آشکار خواهد ساخت. تا بدین وسیله خداوند ثابت کند که بر ایجاد همه اشیاء قادر و توانا است.»
[ بحارالانوار، ج14، ص394، ب24، ح12]

مباهله؛ صحنه تمایز حق و باطل

حضرت آیت الله امام خامنه ای:

روز مباهله، روزی است که پیامبر مکرم اسلام، عزیزترین عناصر انسانی خود را به صحنه میآورد.
نکته‌ی مهم در باب مباهله این است: «و انفسنا و انفسکم» در آن هست؛ «و نسانا و نساکم»در آن هست؛ عزیزترین انسانها را پیغمبر اکرم انتخاب میکند و به صحنه میآورد برای محاجه‌ای که در آن باید تمایز بین حق و باطل و شاخص روشنگر در معرض دید همه قرار بگیرد.
هیچ سابقه نداشته است که در راه تبلیغ دین و بیان حقیقت، پیغمبر دست عزیزان خود، فرزندان خود و دختر خود و امیرالمومنین را - که برادر و جانشین خود هست - بگیرد و بیاورد وسط میدان؛ استثنائی بودن روز مباهله به این شکل است.
یعنی نشان دهنده‌ی این است که بیان حقیقت، ابلاغ حقیقت، چقدر مهم است؛ میآورد به میدان با این داعیه که میگوید بیائیم مباهله کنیم؛ هر کدام بر حق بودیم، بماند، هر کدام بر خلاف حق بودیم، ریشه‌کن بشود با عذاب الهی.

حضرت آیت الله امام خامنه ای رهبر انقلاب در دیدار فضلا، طلاب و مبلغین تبیین کردند:
۲۱ / تیر / ۱۴۰۲
اهمیت تبلیغ به‌روز و تاثیرگذار با ابزارهای نوین
روحانیت باید وسط میدان باشد
لزوم تشکیل کانون‌های تبلیغ در حوزه‌ها

مقاومت ملت ایران

یأس دشمن

سرنوشت امت اسلامی

شبیخون فرهنگی

بخشی از وصیت نامه شهید مدافع حرم شهید سید احسان میر سیار:

ای مردم ندای فرزند حق وطنین ولایت این است: «شبیخون فرهنگی» وتمام گفتنی‌ها را که باید بگوید درخود خلاصه کرده است . او حجت را بر شما تمام کرده است و راه رانشان داده؛ حال هر فردی به نحوی که می‌تواند باید در این جبهه قدم بردارد که در غیر این صورت فردای قیامت از اوبازخواستی عظیم خواهد شد ...

منبع (ادامه ...):

https://harimeharam.ir/shahid/310